رله و نمایشگر تابلویی

رله ها سوئیچ هایی میباشند که با یک سیگنال یا تحریک الکتریکی، مدارهای الکترونیکی را باز و بسته میکنند.
همانطور که میدانید، سوئیچ دستگاهی میباشد که بازو بسته شدن مدارها را توسط یک فرمان دستی که توسط یک فرد یا یک شیء اعمال میشود، امکان پذیر میسازد.
رله ها در جاهایی که نیاز به کنترل یک یا چند مدار به وسیله ی یک سیگنال که حتی ممکن است، از مدار اصلی جدا باشد، مورد استفاده قرار میگیرند.
زمانی استفاده از رله ضرورت پیدا میکند که عملکرد دستی یا غیر ممکن است یا کاربردی ندارد.
در تعریف دقیق تر، زمانی که سوئیچ باز است مدار ما باز یا قطع است، و وقتی که سوئیچ بسته است، مدار ما بسته یا وصل میباشد.
زمانی که یک سوئیچ توسط یک سیگنال فعال میشود، آن را معمولا رله مینامیم.
حال، سوئیچ در رله، نشانگر یک قطب رله میباشد در حالی که یک رله، میتواند یک یا چند قطب داشته باشد.
تعداد قطب ها در یک رله، بیانگر تعداد سوئیچ های موجود در رله میباشد، هر قطب میتواند به صورت تک یا جفت_درگاه باشد، که بیانگر تعداد مدارهایی میباشد که میتواند نسبت به تعداد قطب ها کنترل کند.
درگاه تکی یعنی در یک قطب، هم وضعیت باز هم وضعیت بسته را در اختیار دارید و رله بین این دو حالت تغییر وضعیت میدهد.
در حالت دو درگاهی، قطب میتواند دو مدار را کنترل کند و تغییر وضعیت یک مدار باز در حالتی که مدار دوم بسته میباشد را انجام دهد، یا برعکس.
درگاه ها، مکان های جدا شده و یا اتصالات منفصل میباشند که سوئیچ از آن برای باز و بسته کردن مسیر سیگنال الکتریکی استفاده میکند.
تمام اتصالات، دارای یک درگاه تکی یا جفتی میباشند.
درگاه تکی، سیگنال را در یک مسیر هدایت میکند، در حالی که درگاه جفتی، سیگنال را در دو مکان میکشند.
درگاه تکی معمولا در سوئیچ های توان پایین مثل مصارف روشنایی استفاده میشود.
درگاه جفت در سوئیچینگ اتصالات با توان بالا مثل سیم پیچ ها استفاده میگردند.
رله ی الکتریکی، رله الکترومغناطیس یا رله الکترومکانیک نیز نام گذاری می شود و با رله جامد تفاوت دارد.
یک رله، به سیگنال یا پالس برق امکان روشن یا خاموش شدن جریان برق را در مدار انتخابی توسط یک جریان جداگانه ی برق میدهد.
اغلب اوقات، یک رله از ولتاژ پایین یا جریان پایین برای کنترل جریان یا ولتاژ بالاتر استفاده می‌کند. این ویژگی باعث می شود با بهره مندی از سیگنال جریان پایین یا ولتاژ پایین بتوانیم از سوئیچ اقتصادی و نسبتاً کوچکی برای اعمال فرمان قطع یا وصل استفاده کنیم و همینطور برای سیم کشی سوئیچ به رله می توان با سیم ارزان قیمت با قطر کم متصل شد که در این حالت، رله جریان بیشتری را نزدیک به بار کنترل می‌کند. برای مثال یک شمع احتراق، که در یک موتور، سوخت فسیلی را مشتعل می کند، یک سیگنال از رله ی نزدیک به روشن کننده موتور دریافت کرده است و خود این رله فرمان اولیه را از یک سوئیچ با ساختار ارزان و اقتصادی گرفته است.
در حالیکه وسایل سوئیچینگ در یک وضعیت ثابت، سریع تر و مطمئن تر هستند، رله‌ها مزیت و برتری های ویژه ای نسبت به کلید ها دارند. آنها می‌توانند سوئیچینگ چند قطبی و رله ها با سوئیچینگ تک ضربه ای را کنترل کنند و می توانند در مقیاس زمان/ولتاژ یا جریان بالا ارزان تر باشند.
یک رله شامل یک بوبین، القاگر و حداقل یک جفت رابط است. جریان در بوبین جاری می شود و به عنوان یک الکترومغناطیس عمل می کند و یک میدان مغناطیسی می سازد. به این شکل القاگر را راه می‌اندازد که اغلب القاگرها، به همراه به یک بازوی اصلی طراحی می‌ شوند که نقطه ی اتصال رابط را باز و بسته می کند.
در ساده ترین حالت یک رله، از یک القاگر، یک بوبین، رابط ها و دو بلوک تشکیل شده است.
دو بلوک نامبرده از یک ماده عایق سازی ساخته شده اند، یکی در سمت چپ، از پلاتین رابط ها برای عدم اتصال رابط ها به یکدیگر حفاظت میکند و دیگری در سمت راست، رابط ها را به هم، در زمانی که، از القاگر در پاسخ به یک میدان مغناطیسی از بوبین روی محور اصلی می‌چرخاند، فشار می‌دهند و بین پلاتین رابط ها از این سو(سمت راست) اتصال برقرار می کند.
رله های کوچک در طرح های متنوع ، می‌توانند ولتاژ ها و جریان های مختلفی را کنترل کنند.
بعضی از رله ها برای ورود به سوکت ها طراحی می شوند و برخی دیگر، برای استفاده در محیط های خشک و تمیز، با اتصالات و بوبین تولید می‌شوند.
برخی از رله ها با بوبین هایی با ولتاژ و یا آمپراژ بالا و برخی دیگر با بوبین هایی با ولتاژ و یا آمپراژ پایین تر طراحی می شوند، برخی از بوبین ها به صورت چفت شونده با دو بوبین تولید می شوند.